Ελληνικά Φωτογραφικά Αρχεία

Περί φωτογραφίας και αρχείων

Σχετικά με την ουσία και τη σημασία αυτής της φωτογραφικής διαδικασίας, 
σχετικά με το γιατί φωτογραφίζουμε, 
τι φωτογραφίζουμε, 
με τι φωτογραφίζουμε, 
ποιοι φωτογραφίζουμε και πως, υπάρχει ένα ερώτημα.
Τι απογίνονται μετά από καιρό, χρόνια ίσως, οι φωτογραφίες μας, αλλά και οι φωτογραφίες των άλλων που ασχολούνται ο καθένας για τους λόγους του με το να τραβάνε και να συλλέγουν φωτογραφίες;
Ήρθε ο καιρός νομίζω να ασχοληθούμε στα σοβαρά.

Πόσο σοβαρά; Πάρα πολύ σοβαρά.
Τόσο σοβαρά μάλιστα που θα πρέπει να αγνοήσουμε κάθε πιθανή αναβολή λόγο μη κατανόησης του θέματος, ή αδυναμίας οικονομικής του κράτους να συνδράμει όποια προσπάθεια ήθελε αρχίσει. 
Όμως πρέπει να βρεθεί κοινός τόπος ανάμεσα σε όλους όσους ασχολούνται με τη φωτογραφία και όποιο είδος αυτής.
Να πεισθούν οι ίδιοι οι φωτογράφοι. 
Οραματίζομαι δηλαδή μια βάση δεδομένων με ονόματα δημιουργών, τα είδη φωτογραφίας που έχουν απασχολήσει το καθένα, να καταγραφούν όλες οι κατηγορίες των θεμάτων και οι συλλογές που υπάρχουν, με ένα σύντομο βιογραφικό του καθενός, και το κυριότερο, που θα αποτελέσει και το κύριο μέλημα της όποιας οργάνωσης προκύψει, είναι να δίνεται η δυνατότητα να καταχωρούνται όλες οι φωτογραφίες, όλων, σε ψηφιακά αρχεία που θα προκύψουν είτε από δωρεές είτε από επιλογή και διάθεση των εν ζωή φωτογράφων. 
Δεν πρέπει χαθεί η τεράστιας αξίας και σημασίας πολιτιστική, αισθητική και καλλιτεχνική κληρονομιά μας. 
Η οργάνωση και η ταξινομική των φωτογραφικών αρχείων θα πρέπει να επιτρέπει: την εύρεση κατά το όνομα, τη θεματολογία, το έτος, τη περιοχή ίσως, την εθνικότητα του φωτογράφου αν έχει ασχοληθεί και με φωτογραφίες από την Ελλάδα μας, κλπ.

Αναλογίζομαι τι θα συμβεί στα φιλμ, τις τυπωμένες φωτογραφίες και τις ψηφιακές που έχω μετά από μερικά χρόνια, αναλογίζομαι επίσης τι θα συμβεί με τις φωτογραφίες φίλων και συναδέλφων, ανταγωνιστών αλλά και φίλων και γνωστών ερασιτεχνών όταν περάσουν μερικά χρόνια. Δεν έχει καμιά σημασία τι και πως φωτογράφιζε ο παλιός που έφυγε από τη ζωή, σημασία έχει πλέον να μη βρεθεί το  «άγνωστο» έργο του στα σκουπίδια (υπάρχουν ήδη και τα ορφανά έργα).

Αν και πιστεύω πως, αν πραγματικά αξίζει μια φωτογραφία, κι αν δεν καεί εντελώς από την ελλιπή επεξεργασία των χημικών σε σημείο διαγραφής της αρχικής τονικότητας, στο τέλος πάντα κάποιος θα βρεθεί που "θα ανακαλύψει τα ρηχά τα πιάτα". 
Το καλό λάμπει σαν το χρυσό!
Ένα ακόμη σημαντικό θέμα είναι πως ένας προς έναν οι φωτογράφοι μας φεύγουν από τη ζωή κι αν δεν είχανε κάποιο δικό τους blog που δεν έχει κόστος αλλά απαιτεί μόνο προσωπική φροντίδα, συχνά εξαφανίζονται και από το διαδίκτυο και τον ερευνητή που προβάλλει πρώτα τη διαφήμιση. Γνωρίζω ήδη ονόματα που χάθηκαν λες και ποτέ δεν υπήρξαν!

Όλα αυτά ας αποτελέσουν υλικό για κάθε ενδιαφερόμενο που ασχολείται με το πολισμό μας και είμαι σίγουρος πως αν εμείς οι Έλληνες δεν κάνουμε κάτι, θα βρεθούν και πάλι οι «κουτόφραγκοι» που έχουν και αυτοί εντοπίσει το ίδιο πρόβλημα καθώς τραβάνε πολλές περισσότερες φωτογραφίες και εκτιμούν  ιδιαίτερα τη φωτογραφία ως τέχνη και παραγωγή πολιτισμού.

Η αρχή θα μπορούσε να γίνει με ένα πανελλήνιο συνέδριο με θέμα τα φωτογραφικά μας αρχεία και τις φωτογραφίες μας. Ανάμεσα από χιλιάδες νέους φωτογράφους θα βρεθούν αρκετοί για να στηρίξουν αυτή την υπόθεση κάνοντας μιαν αρχή.

Ε.Φ.Α. λοιπόν

Γιάννης Γλυνός

Ιούνιος 2017