Τέρμα τα γράμματα στα μπουκάλια
Ε, λοιπόν, απόψε 14 Απριλίου 2021, ήταν η τελευταία φορά που προσπάθησα να βρω μια άκρη, να επικοινωνήσω με ένα πρόσωπο που με ενδιέφερε.
Πληροφορία για τους περίεργους: νέα καλή ηθοποιός κατά τη κρίση μου πάντα.
Έμαθα πως υπάρχει από τη στιγμή που παρακολούθησα μια Ελληνική ταινία. Ήθελα να της πω δυο πραγματικά καλά λόγια, κάτι σαν χειροκρότημα!
Δεν ξέρω ποιοι συμβουλεύουν, η ποιοι υποχρεώνουν τους καλλιτέχνες, ηθοποιούς κλπ να μην έχουν ένα δικό τους blog, μια δική τους πόρτα στον ιστό, κι ας απαντήσουν όποτε θέλουν, αν θέλουν. Ίσως το θεωρούν χάσιμο χρόνου!
Δεν γνωρίζω καν αν είναι δική τους επιλογή να κρύβονται.
Δεν έχει νόημα να δώσω αυτή τη στιγμή ονόματα, είναι αρκετά ωστόσο.
Είναι και τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα!
Τα δημόσια πρόσωπα, δεν μπορούν και δεν δικαιούνται να ζητούν την υποστήριξή μας, αλλά να μην προσφέρουν μια διέξοδο επικοινωνίας με το κοινό, στο οποίο θέλουν να δώσουν, να επικοινωνήσουν ως πομπός-δέκτης. Έτσι μας λένε στα ΜΜΕ.
Ειλικρινά λυπάμαι πάρα πολύ, αλλά σε εμένα δεν περνάνε πλέον αυτά.
Διατηρώ blog γράφω άρθρα, ανεβάζω φωτογραφίες, απαντώ σε όποιο μου γράψει. Το θέμα είναι ότι τα "ψαχτήρια" δεν με βγάζουν στην επιφάνεια γιατί δεν έχω βάλει διαφήμιση. Ωστόσο υπάρχει το όνομά μου, αυτό αρκεί για τη δικτύωση αν κάποιος θέλει βοήθεια σχετικά με τη φωτογραφία. Όποιος θελήσει, μπορεί ακόμη και να μου τα ψάλει!
Δεν θα δίνω λοιπόν δεκάρα τσακιστή, από σήμερα, 14 Απριλίου 2021, για κανένα εργάτη του πνεύματος που δεν μπορώ να του απευθύνω την εκτίμηση μου, το θαυμασμό μου, ένα μπράβο.
Δεν αποδέχομαι εδώ και καιρό θεούς που δεν μου απαντάνε, τώρα γιατί να δέχομαι είδωλα, αρχηγούς, ντίβες, ηθοποιούς; Ήρθε και έδεσε το πράγμα.
Μπορεί ο πομπός του καθενός να στέλνει ότι θέλει σε εμένα το κοινό θνητό που είμαι μέλος της αγέλης, ο δέκτης μου λειτουργεί μια χαρά. Αλλά ο δικός μου πομπός θα στέλνει μόνο στους άξιους που σέβονται εμένα το θνητό, το θεατή, τον αναγνώστη, τον ακροατή, τον οπαδό.
Ανάμεσα στα μυστήρια της τέχνης, είναι και το ότι σχεδόν κανείς δημιουργός, καλλιτέχνης, η εργάτης του πνεύματος δεν μπορεί να γνωρίζει και να προβλέψει το πώς, πότε, πόσο, ποιόν θα επηρεάσει αισθητικά το έργο του και για πόσο καιρό θα συγκινεί.
Κι όμως όλοι θέλουν να ζήσει το έργο τους και μετά θάνατο, ειδικά οι έμποροι της τέχνης που πουλάνε αυτό ακριβώς, ότι δηλαδή ο δημιουργός δεν υπάρχει πλέον, άρα; Υπεραξία! Και πως δημιουργούν την υπεραξία; Με συνεντεύξεις, με παρουσιάσεις, με κρίσεις, με σχόλια, με προβολές, αλλά απόκρυψη του τρόπου πιθανής επικοινωνίας με τον ίδιο το δημιουργό.
Έτσι είναι άδικο, παράλογο, ταπεινωτικό, να μην μπορεί σήμερα, στον αιώνα της επικοινωνίας ο κοινός θνητός που συγκινήθηκε από ένα δημιουργό και κάποιο έργο να μη μπορεί να εκφράσει το θαυμασμό του. Ίσως κάτι να κινηθεί, αλλά μόνο απρόσωπα, σε κάποια μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στη πράξη όμως μέσα απομόνωσης.
Ωστόσο όποιος κάνει ένα σχόλιο ή ζητήσει επικοινωνία, έχει ήδη «φακελωθεί», το έχω ζήσει. Αυτό παρακαλώ να το προσέξετε πολύ πριν δημοσιεύσετε κάποιο σχόλιο.
Πρόσφατα, βρήκα ένα οργανωμένο ομαδικό, δήθεν προσωπικό blog. Φαινομενικά μπορεί κάποιος να επικοινωνήσει με το πρόσωπο που θαύμασε! Ωστόσο, ποτέ ο δημιουργός δεν μπαίνει στο κόπο να κάνει μια επίσκεψη! Ή δεν έχει χρόνο ίσως να απαντήσει. Αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει τον θαυμαστή που έχει ήδη γίνει ρόμπα! Νομίζω;
Όσο για το facebook; Ίδια γεύση!
Απρίλιος 2021-04-14 Γιάννης Γλυνός
