steps to nothing

2500 χρόνια ιστορίας = αυτή τη στιγμή

-«Αν δεν υπήρχαν οι γυναίκες, οι άνδρες δεν θα έκαναν τα πάντα για το χρήμα».

Ούτε και μπάνιο θα έκαναν εξάλλου!
Λέω εγώ τώρα.

Τάδε έφη Ζαρατούστρα…

Και μετά από αυτή την κατά κάποιο τρόπο, ευτράπελη εισαγωγή, θα μπω στο θέμα.

Εγώ έχω κάποια ηλικία τώρα, έχω δει, και έχω μάθει, και ακούσει και διαβάσει πολλά, πάρα πολλά. Σε κάθε αφοριστική, ισοπεδωτική δήλωση, κάνω κάποιες σκέψεις. Έχω κάποιες απορίες του τύπου: Ποιοι άνδρες, ποιες γυναίκες, ποια πάντα;
Aναφέρομαι στη πρώτη ευτράπελη δήλωση.   

Ποτέ δεν ήμουν διαόλου κάλτσα, έχω αυτογνωσία. Σήμερα όμως, «αυτή τη στιγμή» ξέρω πως η ελεύθερη και δημοκρατική διατύπωση απόψεων και επιχειρημάτων μπορεί κάθε στιγμή, να μας επιβάλλει δημοκρατικότατα με όλους τους κανόνες στη βουλή (150+1), ένα νέο Χίτλερ πριν το καταλάβουν μερικοί. Με προβληματίζουν αυτοί που εννοούν να πουν την άποψή τους, να την ακούσουμε υποχρεωτικά όλοι μουγγοί, όρθιοι, έστω κι αν λένε ότι τους συμφέρει, έστω κι αν δίχως πραγματική γνώση, θέλουν να ροκανίσουν το χρόνο και να πετάξουν τη μπάλα στην εξέδρα και το πρόβλημα στους επόμενους. Έστω και αν μονοπωλούν το λόγο και δεν αφήνουν τόπο να σταθεί κανείς άλλος, να πει κάτι διαφορετικό. Κι ας κόπτονται για αυτό το δικαίωμα, αλλά δεν σέβονται το χρόνο μας.

Ένα παράδειγμα. 

Δεν είμαι οπαδός κανενός, ειδικά του Βαρουφάκη, ή του Χίτλερ, κάποιου άλλου, ή κάποιου κόμματος. Αλλά, όταν έχω διαβάσει κάποια πράγματα από διάφορες πηγές για το πώς κάποιος έφτασε να ασχοληθεί με ένα θέμα, και έρχεται ο ξερόλας, και προσπαθεί με απόλυτο τρόπο να μου πει ότι ο τάδε φταίει, και ότι ο δείνα μας κατάστρεψε, ή πως οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν, ε άνθρωπος είμαι και εγώ…

Έτσι λοιπόν, εγώ, εγωιστικά, θα πω αυτά που έχω να πω, και σε όποιον αρέσουν.

Αν δεν συμφωνούν, υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές.
Με λίγα λόγια, δικό μου είναι το κείμενο, ότι θέλω λέω. Δεν κάνω διάλογο με ένα άγνωστο, πιθανό αναγνώστη, κάνω μονόλογο. Αν και αιθεροβάμων (καθώς με περιγράφει φίλος μου), ελπίζω να μη χαθώ μέσα στο σύννεφο της αλήθειας και της ενημέρωσης που με περιβάλλει. Και δεν γνωρίζω αν είμαστε στο ίδιο σύννεφο, γείτονας με εσάς, κι αν θα μου δοθεί άλλη ευκαιρία να το ξανακάνω βρε αδελφέ.
Μεγάλωσα, είπαμε, δεν θα αλλάξω εγώ τον κόσμο, δεν θα τον σώσω.

Ολόκληρος Χριστός δεν τα κατάφερε στο τέλος. Και τον σταύρωσαν, και το γιορτάζουν κάθε χρόνο, και πάλι τα ίδια κάνουν οι άνθρωποι, και πάλι θα τον σταύρωναν!

Ας είναι, εγώ θα καταγράψω ότι κατάλαβα συγκρίνοντας, μετρώντας, παρατηρώντας.

Από το 2001, καταγράφω και κατανοώ θαρρώ τα γεγονότα με ποιο σωστό τρόπο, και σε βάθος. Νομίζω.

Εμένα πάντα μου άρεσε η ιστορία, γενικώς.
Μεγάλες εκστρατείες, καταστροφές, πολιτισμοί, κατακτήσεις, άτομα με ιδιαίτερες δυνατότητες διοικητικές καλλιτεχνικές, επιστημονικές και άλλες όπως: Χριστός, Βούδας, Μωάμεθ, Κομφούκιος, Αριστείδης, Αλέξανδρος, Θεμιστοκλής, Κυναίγειρος, Αθαν. Διάκος, Καίσαρας, Ναπολέων, Κοραής, Μαντώ, Χίτλερ (γιατί όχι; διαβάστε την εισαγωγή), Πωλ Κλέε, Υπατία, Γκωγκέν, Μαρξ, Βαν Κόνγκ, Λίντμπεργκ, Θουκυδίδης, Όμηρος, Καποδίστριας, Μπακούνιν, Πικάσο, Καραϊσκάκης, Ουγκώ, Μπετόβεν, Γαλιλαίος, Κρόμγουελ, Αρχιμήδης, Ιπποκράτης, Σωκράτης, Σοφοκλής, Ευριπίδης, Αριστοτέλης, Αντενάουερ, Λένιν, Τρότσκι, Τσε, Λένον, Λίνκολν, Μαντέλα, Σκωτ, Μαγγελάνος, Βελισάριος, Αννίβας, Έκτορας, Αχιλλέας, Αϊνστάιν, Φελίνι, Κουροσάβα, Μπέργκμαν, Γκάντι, (ειδικά αυτός δίδαξε!), και τόσοι άλλοι άνθρωποι της δράσης και του πνεύματος. Τεράστιος είναι και μακρύς ο κατάλογος όσων έχουν αφήσει γραπτά, πράξεις, έργα καλά, ή κακά (ολοκαύτωμα, γενοκτονίες, πόλεμοι κλπ), που άλλαξαν και αλλάζουν τον τρόπο σκέψης και ζωής σε αυτό το πλανήτη.

Σε αυτή τη γη που τη πατούμε, όλοι μέσα θέλουμε να μπούμε.
Αλλά ιδού, πριν θέλουμε να φάμε το κόσμον όλο. Οι σημαντικοί άνθρωποι, καλοί και κακοί, έχουν αφήσει τα ίχνη τους και τα έργα τους, τα έχει καταγράψει η ιστορία. Η ιστορική καταγραφή έχει γίνει όσο ποιο αντικειμενικά γίνεται, σχεδόν πάντα, αλλά όχι πάντα. Βλέπετε, και οι ιστορικοί είναι άνθρωποι με αδυναμίες, ιδεολογίες, σκοπιμότητες, ωστόσο υπάρχουν πάντα και οι διασταυρώσεις, ευτυχώς.

Όλα λοιπόν όσα από το 2001 και μετά έχω καταγράψει ψηφιακά (τα έχει και ο μεγάλος ρουφιάνος= internet), μετράνε στο σχηματισμό άποψης και αποτελούν δική μου γνώση. Η δική μου ιστορική βάση δεδομένων αρχίζει με βιβλία πολλά χρόνια πριν, από τα αρχαία ελληνικά πράγματα, φτάνει ψηφιακά, μέχρι τη καθημερινή επικαιρότητα.

Είναι μια σκάλα η γνώση, για να πατήσεις στο σκαλί της χρονιάς 2015 πχ, πρέπει να έχεις πατήσει και σε όλα τα προηγούμενα, διαφορετικά θα πέσεις και δεν ξέρεις που θα καταλήξεις.

Με στόχο λοιπόν την έκφραση «αυτή τη στιγμή», που ακούμε να αναμασάνε στα παράθυρα συνεχώς, το μόνο που κάνει ο ομιλητής, είναι να διαγράφει τα πάντα πριν και να προσπαθεί να μας πει πως μόνο αυτό που θα μας περιγράψει τώρα, όπως θα το κάνει, ισχύει!
Πλάνη μεγάλη σαφώς μας αναμένει. Κουμπωθείτε!

Σίγουρα, δεν μπορεί κανείς κάθε φορά να ανατρέχει τόσα χρόνια ιστορίας πριν από «αυτή τη στιγμή», αλλά και δεν μπορεί να μας κάνει να την ξεχνάμε. Ναι μεν αυτή τη στιγμή θέλει να αναλύσει το πρόβλημα που δεν προέκυψε αυτόνομα και αυτόματα, γιατί τίποτα δεν είναι αυτόνομο. Όλα τα γεγονότα έχουν σχέσεις  μεταξύ τους και όλα διαγράφουν καμπύλες.
Σχετικά είναι όλα.
Είναι θέμα χαοτικής τάξης και σχέσεων του σύμπαντος.

Όλα μας τα βάσανα αρχίζουν από τη στιγμή που η Εύα δάγκωσε το μήλο, και μετά το έδωσε στον Αδάμ. Και αυτό το ζωντόβολο το έφαγε, και πάει ο Παράδεισος.

Αυτή πραγματικά ήταν η πλέον σημαντική στιγμή στην ιστορία της ανθρωπότητας, αν όλα έγιναν έτσι και δεν είναι μια προσωπική ερμηνεία του τότε συγγραφέα.

Προσέξτε και μια μικρή λεπτομέρεια. Ιστορικά, πάντα ο άνθρωπος θέλει να φορτώνει τις ευθύνες των πράξεών του σε κάποιον άλλο άνθρωπο, θεό, δαίμωνα, φίδι, γυναίκα, ή διάβολο. Δεν αντέχει ούτε τη σκέψη πως τα έκανε πάλι μπάχαλο μόνος του!

Ωστόσο, κανείς «αυτή τη στιγμή», δεν μπορεί να πει που θα καταλήξει το υπό έρευνα φαινόμενο. Δεν γνωρίζει, αν θα τερματίσει ψηλά, χαμηλά, ή θα σταθεροποιηθεί σε ένα ύψος. Η κάθε καμπύλη της εξέλιξης έχει τη δική της διαδρομή, αν και μπορεί να μοιάζει δραματικά με κάποια άλλη, δεν θα είναι ακριβώς ίδια. Αλλά, και να ήταν, πάλι τα ίδια λάθη θα κάναμε.

Φυσικά και δεν φταίνε για αυτό το οικονομικό χάλι μόνο οι γυναίκες, ή μόνο οι άνδρες. Τα κραχ επαναλαμβάνονται, όπως και η ιστορία.

Υπάρχει μια ερώτηση που ίσως φωτίσει κάπως τη σκέψη μας για οικονομικά χάλια.

Ποιοι είναι ποιο καλοί και καταναλωτές; Οι άνδρες, ή οι γυναίκες; Ποιοι ξοδεύουν περισσότερα; Σε ποια προϊόντα; Με τι χρήματα;

Αδιάφορο ωστόσο αν σε άντρα ή γυναίκα, δίνει η τράπεζα απεριόριστα δανεικά, και κάποιος τα παίρνει, και μετά δεν μπορεί να πληρώσει, και η τράπεζα τα φορτώνει σε όλους εσάς και εμάς που ποτέ δεν ήσασταν-ήμασταν σπάταλοι. Και ποιος φταίει; Μόνο εγώ; Μόνον εμείς; Μόνο εσείς; οι άλλοι; Μήπως μόνο οι τράπεζες; Ή μήπως μόνον οι άντρες ή μόνο οι γυναίκες;

Αυτή τη πρόταση στην αρχή τη βρήκα σε ένα μπλογκ σχετικά με το καπιταλισμό και μου έκανε ένα κλικ, ήταν κάτι για να αρχίσω, μη το λάβετε τοις μετρητοίς, γιατί δεν είναι, δεν το πιστεύω.

Όταν λοιπόν εγώ λέω, ή ακούω: «Αυτή τη στιγμή», κάνω μια ταχύτατη νοητή αναδρομή στη παγκόσμια ιστορία που γνωρίζω και μετά έρχομαι στο παρόν και προσπαθώ να καταλάβω τι έφταιξε και τι φταίει για αυτό που συμβαίνει «αυτή τη στιγμή».

Για αυτό που μας εξηγούν αυτή τη στιγμή, μπορεί να φταίει ας πούμε, η καταστροφή του εκστρατευτικού Αγγλικού σώματος στο Κουτ, στη Μεσοποταμία του 1916! Αν δεν φταίει απόλυτα, υπάρχουν πολλά αίτια που οδήγησαν στη καταστροφή, που απλά επαναλαμβάνονται καθώς η ιστορία κάνει κύκλους, έτσι απλά. Για παράδειγμα: εκστρατεία Ναπολέοντα στη Ρωσία, Χίτλερ το ίδιο, η δική μας Μικρασιατική καταστροφή το 22 κλπ. Μόνο που κανείς δεν θέλει να αποδεχτεί πως αυτή τη φορά, «αυτή τη στιγμή», δεν θα γίνουν τα ίδια λάθη. Εμένα μου λες;

Άλλο παράδειγμα. Αν καταρρέει το ποιο «ασφαλές» χρηματιστήριο του κόσμου μας, μπορεί πραγματικά να φταίει μια πεταλούδα που δεν βγήκε από το κουκούλι της, ή που βγήκε πριν την ώρα της! Υπερβολή; Ίσως.

Σίγουρα όμως ποιο άμεσα φταίει η απληστία, ο τυφλός και στείρος ανταγωνισμός, η κλιματική αλλαγή, οι γυναίκες, αλλά και οι άντρες, και όλοι που κατασπαταλούν τους φυσικούς πόρους της γης μόνο για προσωπική απόλαυση και φτηνό εντυπωσιασμό των ανταγωνιστών τους. Άντρες και γυναίκες, βλέπε πλούσιοι και ισχυροί κάτοικοι του πλανήτη μας, όλοι όσοι καταναλώνουν υπέρμετρα φταίνε. Αλλά φταίνε το ίδιο και περισσότερο όλοι όσοι βάζουν τεράστια ποσά στο τόκο και αντί να αναδιανέμουν τα κέρδη στους φτωχούς τα κρύβουν στερώντας το χρήμα από αυτούς που το έχουν ανάγκη (ανάγκη για κοινωνικό κράτος, όχι σπάταλο κι όχι άδικο).

Αυτά δεν τα λέω μόνο εγώ, εδώ είναι η πλάκα, και για αυτό ανησυχώ περισσότερο καθώς μάλλον, έχω δίκιο! Εγώ απλά ξύπνησα ποιο αργά από κάποιους άλλους.

Ολοένα περισσότεροι σκεπτόμενοι Έλληνες καταλαβαίνουν περισσότερα από όσα λέει σήμερα, «αυτή τη στιγμή» ας πούμε ο κύριος που μας κουνάει το χέρι και το δάχτυλο. Ο κύριος, που την επόμενη «αυτή τη στιγμή» ανατρέπει και ερμηνεύει όσα είπε όπως τον βολεύει, για να τα θέσει και πάλι με άλλο τρόπο την επόμενη «αυτή τη στιγμή». Για την ιστορία, ο κύριος αυτός, έμαθα πως έχει λαμπρή ιστορική επιτυχία στην εκποίηση του πλούτου της μισής του σημερινής πατρίδας! Από την ανάποδη.
 Κι όμως, πολλά ΜΜΕ ερμηνεύουν θετικά τις δράσεις του και μας εξηγούν τις θέσεις του «αμερόληπτα» όπως πάντα, αλλά πάντα σε σχέση με «αυτή τη στιγμή».

Η όλη διαδικασία θυμίζει φωτογράφιση σε ρυθμό ριπής ενός καρέ / δευτερόλεπτο, ή ημέρα.

Στο ένα καρέ, το ΔΝΤ θα φύγει, στο άλλο θα μείνει μόνον αν..

Στο επόμενο καρέ, είτε φύγει, είτε μείνει, δεν αλλάζει τίποτα!

Στο επόμενο καρέ το ΔΝΤ θα φύγει αν το χρέος δεν….

Στο επόμενο το χρέος δεν…

Έ, άμα δεν το χρέος, τότε δεν το ΔΝΤ

Και ο συμπαθέστατος κύριος, κουνώντας το δάχτυλο, αν φύγει το ΔΝΤ, τότε πάμε από την αρχή, και δεν ξέρω τη θα συμβεί!

Στο επόμενο καρέ, μα, όχι δεν καταλάβατε, εμείς θα μείνουμε! Κορόιδα είμαστε!

Στο επόμενο καρέ: Ναι αλλά εμείς κάνουμε και χωρίς εσάς, το είχε πει και ο Γιάννης αλλά εσείς γελάγατε ειρωνικά!

Στο επόμενο καρέ: Πάμε από την αρχή. Τι λέγαμε;

Στο επόμενο καρέ. Κουβέντα να γίνεται να περνάει η ώρα «αυτή τη στιγμή».

Και φυσικά εδώ ισχύει το:

-«όπου λαλούν πολλά κοκόρια αργεί να ξημερώσει».

Μας λέει πχ κάποιος πως «αυτή τη στιγμή» πρέπει όλοι να πάνε και να κάτσουν στο τραπέζι και να συζητήσουν, να διαπραγματευτούν! Σωστά;

Με τι όρους, ποιο θέμα, για ποιο σκοπό, πότε προέκυψε και πως το θέμα αυτό;

Άντε και ο διάλογος ήταν εποικοδομητικός, άντε και μάθαμε όλοι τι έχει συμβεί πριν και σε βάθος χρόνου, και τι θα συμβεί από «αυτή τη στιγμή» και μετά. Τι θα αλλάξει;

-« αυτός που κρατεί μαχαίρι, τρώει καρπούζι» λέει ο λαός.

Ο καταχρεωμένος Έλληνας δεν έχει τίποτα να ελπίζει όταν του κουνάει το χέρι ο κάθε δανειστής που θέλει τα λεφτά του.

Το ίδιο όμως θα έκανε κι ο κάθε Έλληνας (ή ομάδα Ελλήνων) αν είχε δανείσει άλλους. Η παγκόσμια ιστορία αυτό διδάσκει.

Όποιος επικαλείται «αυτή τη στιγμή», ένα πράγμα επιδιώκει, «αυτή τη στιγμή» να βάλει τους δικούς του όρους, να επιβάλλει τη δική του άποψη, τη δική του λογική, το δικό του «δίκιο» του ισχυρότερου φυσικά, ή προσέξτε το ολίσθημα της λογικής, της δημοκρατικής του πλειοψηφίας! Λες και η δημοκρατική πλειοψηφία έχει πάντα δίκιο! Παραδείγματα; Καλά τώρα! Παιδάκια είμαστε; Ή μήπως γερόντια με Αλτσχάιμερ;

Χριστός, Σωκράτης, Γαλιλαίος, Μικρασιατική καταστροφή, μνημόνια, ολοκαύτωμα, δίκαιοι φόροι! κλπ.

Και μην πει κανείς πως «αυτή τη στιγμή» δεν είναι αυτό το θέμα μας, γιατί θα ρωτήσω:

Μήπως ξεχάσατε τι είπα στην αρχή;

Αυτό που ίσως δεν ξεκαθάρισα ως θέμα, και έχετε δίκιο, είναι πως «αυτή τη στιγμή» με καταλαμβάνει τρόμος μπροστά στην ισχύ της δημοκρατικής πλειοψηφίας που με 150+1 εννοεί να προστατεύει την ιδιοκτησία, το πλούτο, την ελευθερία του λόγου, της έκφρασης, της ιδιαιτερότητας, της μειοψηφίας, και τόσες άλλες μεγάλες ιδέες και δόγματα που μας έφεραν στα μνημόνια χωρίς να ματώσει ρουθούνι τάχα, σε  «αυτή τη στιγμή», τη δίχως παρελθόν και μέλλον.
Οι αυτόχειρες δεν μετράνε! Ούτε και οι άνεργοι.

Το γιατί γίνονται όλα αυτά αυτή τη χρονική συγκυρία, «αυτή η στιγμή», υποθέτω πως γίνονται είτε γιατί:

Α) οι πλούσιοι, οι έχοντες, κατέχοντες ισχύ και χρήμα βλέπουν το τέλος του πλανήτη να έρχεται και προσπαθούν να σώσουν ότι είναι δικό τους αρχικά, και μετά να παρατείνουν την ύπαρξη ζωής απλά λιγότερων αλλά ποιο φτηνών και υπάκουων σκλάβων

Β) είτε γιατί όπως όλοι οι μεγάλοι πόλεμοι έγιναν για οικονομικούς λόγους άντε και θρησκευτικούς, έτσι και τώρα βλέπουν το νερό, τον αέρα, τα καύσιμα και τα τρόφιμα να αποκτούν αξίες πραγματικά ανεκτίμητες, σαφώς μεγαλύτερες από τις φτωχές μας ζωές και μας ετοιμάζουν και πάλι για την καταιγίδα που θα γεννήσει ο νους του ανθρώπου.

Γ) ειδικά για την Ελλάδα, και μην αναρωτιέστε, όλα γίνονται για τα πετρέλαια και το ποιος θα τα εκμεταλλευτεί. Όλα τα άλλα: μνημόνια, αριστερά, δεξιά, ίσια, κέντρο, παράκεντρα, δημοψηφίσματα, πρόσφυγες, εκλογές, δημοκρατία, φόροι, και κλπ, αν δεν στοχεύουν απλά και τίμια στο περιορισμό της κατανάλωσης για να, σωθεί ο πλανήτης, είναι μπούρδες.

 Όσο για τις γυναίκες: στην αρχαία Ελλάδα, είχαμε 26 γυναίκες φιλόσοφους! Η ποιο γνωστή, ίσως ήταν η Υπατία που δολοφονήθηκε-κατακρεουργήθηκε συγκεκριμένα από φανατικούς χριστιανούς. Και οι Σπαρτιάτισσες, πέρναγαν Σπαρτιάτικα, αλλά το έλεγε η καρδιά τους, και 35.000 Αγγλίδες εργάτριες έπαθαν από τη παραγωγή εκρηκτικών ΤΝΤ για τις ανάγκες του 2^ου παγκόσμιου πόλεμου, και δεν μπόρεσαν ποτέ να τεκνοποιήσουν, και ο Λένον τραγούδησε ότι η γυναίκα είναι ο νέγρος του κόσμου! Αυτά και άλλα πολλά έμαθα μελετώντας την ιστορία.

Για κάποιους, υπάρχει μόνο ένα παρόν που διαρκεί μόνο όσο χρειάζεται για να έρθουν τα επάνω κάτω, δηλαδή υπάρχει μόνο «αυτή η στιγμή». Υπάρχει μόνο ότι βλέπουμε στο σκόπευτρο, ή στην οθόνη. Όλα τα άλλα, είναι σκιές, σαν αρνητικά φωτογραφιών που τραβήχτηκαν, ποτέ δεν εμφανιστήκαν, ή δεν τυπώθηκαν.

Πραγματικά όμως, για την ιστορία μας, τα 2500 χρόνια γραφής, είναι μια στιγμή, αλλά δεν είναι «αυτή η στιγμή», ευτυχώς.

Γιάννης Γλυνός