Κυριακή 19 Μαΐου 2013

sister morphine

Σχετικά με το sister morphine.

Το άκουσα το "τραγούδι" για πρώτη φορά, όταν κυκλοφόρησε.
Έμεινα!.
Κι ας μη καταλάβαινα γρι από τα λόγια τότε.
Όταν το άκουσα και στους «εξόριστους της κεντρικής λεωφόρου» του Φέρη,  ένοιωσα από τους ήχους και μόνο (μουσική και φωνή) σαν το κομμάτι αυτό των Roling Stones, να με πήγαινε  πολύ πέρα. Πέρα από την άκρη της απελπισίας, που τότε δεν φανταζόμουν. 

Έψαξα και τα βρήκα τα λόγια.
Ακόμη χειρότερη μαυρίλα!
Σήμερα είναι επίκαιρο και ένα σπαραχτικό"κομμάτι" με τόσους άνεργους και κατώτατους μισθούς της ξεφτίλας.
Δεν νομίζω να υπάρχουν πλέον άνθρωποι, που να μην έχουν καταλάβει πως η Ελλάδα έχει οδηγηθεί σε χρεοκοπία ηθών, αξιών, ιδεών, πολιτικών, δημόσιας οργάνωσης και διοίκησης με μόνο ένα στόχο, να ανακάμψει η οικονομία. Αν ποτέ.
Για να ξαναπέσει στα ίδια μετά από καιρό. Αν υπάρχει τότε ζωή στη γη.
Ε, κι αν δεν το έχουν καταλάβει, θα το νιώσουν αργά, ή γρήγορα. Εκτός και τους αρέσει το δούλεμα σε ρυθμό «ψιλό γαζί».
Μας εκμηδενίζουν, μας καταθλίβουν η αφόρητη ακρίβεια, οι φόροι, και η εξαντλητική δουλειά δίχως προοπτική.

Πρέπει λένε να γίνουμε λέει, ανταγωνιστικοί!
Σε τι; Στα 300 δολάρια του ανειδίκευτου Κινέζου! Μα τότε, ο Κινέζος, θα πέσει και πάλι με τα μούτρα στη δουλειά για ένα πιάτο ρύζι.
Μια ζωή προσπαθούμε να δούμε «το φως στην άλλη άκρη του τούνελ», μα τίποτα. Αυτό που ίσως διακρίναμε ίσα-ίσα, σαν όραμα, να ήταν αυτό όλο κι όλο το φως. 
Απομένουν ο πολιτισμός μας, η καταγραφή δια του λόγου και της εικόνας των όσων βλέπουμε, καταλαβαίνουμε, ακούμε, συλλέγουμε εδώ και εκεί.
Το χαρτί και το μολύβι χρειάζονται, γιατί αν μας πλακώσει το σύννεφο, θα πάνε όλα χαμένα, θα σβηστούν.
Η δημοκρατική ασφάλεια του σύννεφου, μόνο ασφάλεια δεν παρέχει, αφού ο κάθε ένας hacker μπορεί να σου καταστρέψει τις αναρτήσεις και τα ψηφιακά αρχεία. Ο καθένας μπορεί να ανεβάσει κάθε είδους βρισιές, μέσα στο δικό σου  e-κονικό «σπίτι».

Στο βάθος όλων αυτών, από κάτω, καλά κριμένη, αν δεν είναι και φανερή, υπάρχει η πολιτική, που την είχα, ή την είχαμε εμπιστευτεί στους «αρμόδιους».
Πολιτική, είναι για μένα κάθε εσκεμμένη-στοχευόμενη ανθρώπινη παρέμβαση στη φυσική ροή των συνθηκών που διέπουν τις σχέσεις των πολιτών με το κράτος, τους συμπολίτες και τους άλλους λαούς.
Η πολιτική πρέπει να είναι συνδυασμός όλων των άλλων επιστημών, δηλαδή, πολιτική = σοφία.
Αν κρίνουμε από τα αποτελέσματα, είναι;
Αν σοφός είναι αυτός που έχει διαπράξει όλα τα πιθανά λάθη, τότε ένας γέρος πολιτικός ίσως είναι. Αλλά έχει ακόμη σφρίγος, ορμή, δύναμη όραμα; Ή τα πήρε ο άνεμος;
Χρόνια τώρα πίστευα πως ο καθένας πρέπει να ασχολείται με αυτό που ετάχθη, δηλαδή με την εργασία του. Κι αν χρειαστεί, μπορεί να πολεμά με τα όπλα του.
Αλλά όπως αποδείχτηκε, ούτε οι πλειοψηφίες, ούτε οι αυτοδυναμίες, ούτε η ειδίκευση των εργαζόμενων οδήγησε τη χώρα σε καλό δρόμο.
Αντίθετα, οι τίμιοι "εργάτες" και αυτοί με την μέγιστη ειδίκευση, αντιμετωπίζουν σήμερα και τα περισσότερα προβλήματα επιβίωσης και προσαρμογής στη φτώχεια και στη βία που τη συνοδεύει. Η όποια κοινωνική συνοχή διατηρείται πλέον μόνο χάρη στην απελπισία.
Δεν είναι εφικτό, ούτε οικονομικό, ούτε λογικό να ασχολούνται όλοι με όλα, και με τη πολιτική. Τα χωράφια για παράδειγμα τι θα γίνουν; Τους αρρώστους, ποιος θα τους κοιτάξει; Τους δρόμους ποιος θα καθαρίσει; Τα παιδιά ποιος θα τα διδάξει; κλπ
Κάναμε τη δουλειά μας οι Έλληνες, και μας είπανε «τεμπέληδες».
Ξέρω όμως ανθρώπους, ξένους, που λάκισαν αμέσως μόλις κατάλαβαν πως και πόσο εργαζόμαστε, με ποια δημόσια υποδομή, αμοιβές, εκπαίδευση, μέλλον.
Οι περισσότεροι γινόμασταν πολίτες μόνο όταν ψηφίζαμε, στις εκλογές. Σφαζόμαστε για τη μπάλα, σκοτωνόμασταν σαν τα αδέσποτα στους δρόμους, πληρώναμε τα πάθη μας. Ανθρώπινα πράγματα δηλαδή.

Και τώρα;
Διεθνώς η κατάσταση οδηγείται προφανώς βάση σχεδίου στο σημείο μηδέν. Δηλαδή; πλήρης εξαθλίωση και αφανισμός της εργατικής και της πλησιέστερης σε αυτή,  μικρής αστικής τάξης, αρχικά. Και όταν λέω πλήρης το εννοώ.
Κάτω τα κεφάλια!
Το λέω αυτό όχι μόνο εγώ ως φωτογράφος που έχω «φάει το internet με το κουτάλι»  αλλά το λένε και πολλοί επιστήμονες.
Στη συνέχεια, σειρά έχουν μεσαίοι και μικρομεσαίοι, καλλιτέχνες, διανοούμενοι, επιστήμονες, αγρότες και παραγωγοί.
Όλοι θα έχουν «τα λίγα γραμμάρια της ευτυχίας» που απόμεινε.
Λίγοι και «εκλεκτοί» με γεμάτα σεντούκια νομίζουν ότι θα απομείνουν άθικτοι από τη κρίση που γέννησε το μυαλό τους, αλλά δεν θα έχουν ποιους να εξουσιάζουν. Και το βασικότερο, οι πεινασμένοι ίσως τους φάνε ζωντανούς.
Γιατί ο άνθρωπος, είναι το χειρότερο θηρίο.
Και τελικά; καλά κάνει, αν είναι για να επιβιώσει μόνος στη ζούγκλα.
Τα σημεία των καιρών είναι ξεκάθαρα, για όποιον βλέπει.
Α) είμαστε πολλοί για αυτά που ζητάμε, ή που έχουμε ανάγκη.
Β) ο πλανήτης δεν αντέχει άλλους, αν και υπάρχει χώρος.
Γ) οι πρώτες ύλες εξαντλούνται.
Η φτώχεια φέρνει βία, αδιαφορία και εγκατάλειψη= ναρκωτικό.
Μακριά από μας κάθε είδους ουσία λοιπόν. Λίγο κρασάκι, λίγο ουζάκι, και καλή καρδιά.
Να πονέσουμε μας πρέπει, και να πεινάσουμε όπως και οι άλλοι της γης οι κολασμένοι, μπας και ξυπνήσουμε από το καταναλωτικό όραμα που μας πότισε η διαφήμιση.
Morphine=διαφήμιση=τηλεόραση=ΜΜΕ.

Γιάννης Γλυνός

Δεν υπάρχουν σχόλια: